| schema:text
| - Δημοσιεύματα σε μέσα ενημέρωσης αναπαράγουν τον ισχυρισμό ότι μελέτη μικροβιολόγου απέδειξε πως τα mRNA εμβόλια κατά της COVID-19 είναι μολυσμένα με τον ιό SV40 και πως αυτή η μόλυνση οδηγεί σε τροποποίηση του γενετικού υλικού των εμβολιασμένων και συνεπακόλουθη ανάπτυξη καρκίνων. Ωστόσο, τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται από τα εξεταζόμενα δημοσιεύματα είναι ελλιπή και τα συμπεράσματα συνιστούν παραπληροφόρηση.
Αναπαραγωγές του ισχυρισμού σε μέσα ενημέρωσης και ιστολόγια: bankingnews.gr, choratouaxoritou.gr
Οι ισχυρισμοί γνώρισαν διάδοση και από λογαριασμούς σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παραδείγματα των οποίων βρίσκονται αρχειοθετημένα εδώ, εδώ και εδώ.
Οι εξεταζόμενοι ισχυρισμοί
Ανάλυση των ισχυρισμών
Προέλευση του ισχυρισμού
Τα ελληνικά δημοσιεύματα βασίστηκαν σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 11 Ιουνίου 2023 στην ιστοσελίδα The Epoch Times η οποία εμφανίζει εκτενές ιστορικό διασποράς ψευδοεπιστημονικών ισχυρισμών. Το επίμαχο άρθρο υπογράφεται από τον οστεοπαθητικό Joseph Mercola, γνωστό παγκοσμίως για την υποστήριξη και διασπορά ψευδοεπιστημονικών ισχυρισμών περί επικινδυνότητας του εμβολιασμού. Στο εν λόγω άρθρο ο Mercola ανέφερε ότι ομάδα επιστημόνων βρήκε αποδείξεις σοβαρών επιπέδων μόλυνσης εμβολίων mRNA κατά της COVID-19 με τον ιό πιθήκων SV40 και πως αυτά τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι αυτά τα εμβόλια μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στο ανθρώπινο γενετικό υλικό.
Η μελέτη στην οποία βασίστηκε ο ισχυρισμός για μόλυνση των εμβολίων με τον ιό SV40
Οι ισχυρισμοί στο άρθρο της Epoch Times, και κατά συνέπεια στα ελληνικά δημοσιεύματα, χρησιμοποιούν ως πηγή μια προδημοσίευση που αναρτήθηκε στη σελίδα OSF Preprints, ένα διαδικτυακό αποθετήριο προδημοσιευμένων μελετών, από τους McKernan et al. μια ομάδα ερευνητών από την εταιρία Medical Genomics η οποία αναλαμβάνει αναλύσεις αλληλουχιών γενετικού υλικού.
Στην προδημοσίευση οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι βρήκαν αλληλουχίες DNA, μεταξύ των οποίων και κομμάτια από το γονιδίωμα του ιού SV40, σε φιαλίδια που εξέτασαν και συγκεκριμένα μια ειδική αλληλουχία η οποία ονομάζεται “υποκινητής” και συμμετέχει στην έκφραση γονιδίων του DNA. Αυτό το εύρημα αποτέλεσε και τη βάση του ισχυρισμού ότι εμβόλια mRNA για την COVID-19 μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στο ανθρώπινο γενετικό υλικό με συνέπεια να αυξάνουν και το ρίσκο ανάπτυξης καρκίνου. Συγκεκριμένα, το άρθρο της Epoch Times ισχυρίστηκε ότι, σύμφωνα με την προδημοσίευση, ο παράγοντας που προκαλεί τις αλλαγές στο γενετικό υλικό δεν είναι μόνο τα μόρια mRNA των εμβολίων αλλά και τα μόρια DNA από τον ιό SV40 τα οποία έχουν μολύνει τα εμβόλια mRNA. Σύμφωνα με τον ισχυρισμό, οι “υποκινητές” από τον ιό SV40 συνδέονται στο γενετικό μας υλικό δίπλα σε συγκεκριμένα γονίδια που όταν εκφράζονται αυξάνουν το ρίσκο ανάπτυξης καρκίνου και προωθούν την έκφραση αυτών των γονιδίων.
Αρχικά, είναι σκόπιμο να τονίσουμε ότι o ιός SV40 δεν χρησιμοποιείται σε κανένα στάδιο της παραγωγής των εμβολίων mRNA κατά της COVID-19. Τα μόνα μόρια DNA που χρησιμοποιούνται είναι αυτά που περιέχουν το γονίδιο της πρωτεϊνης ακίδας. Τα μόρια mRNA, όπως γίνεται και φυσιολογικά στα κύτταρα μας, συντίθενται με πρότυπο ένα μόριο DNA για να αποθηκεύσουν την πληροφόρια για την σύνθεση ενός συγκεκριμένου προϊόντος, με την ίδια διαδικασία να λαμβάνει χώρα και εργαστηριακά. Στη διαδικασία παραγωγής υπάρχουν αυστηρά βήματα καθαρισμού και ελέγχου σύστασης των εμβολίων, με ειδική μέριμνα για έκδοση πιστοποίησης ασφάλειας κάθε παρτίδας εμβολίων (σελ. 15) πριν την διανομή και χρήση, αλλά είναι φυσιολογικό να υπάρχουν απειροελάχιστες συγκεντρώσεις μικρών κομματιών DNA τα οποία ξεφεύγουν από την διαδικασία καθαρισμού.
Ωστόσο, υπάρχουν συγκεκριμένα όρια ασφάλειας κάτω από τα οποία δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για την υγεία και όλες οι παρτίδες εμβολίων περνάνε σχετικούς ελέγχους για να εξακριβωθεί ότι εναρμονίζονται με αυτά τα όρια. Σύμφωνα με τους ερευνητές της επίμαχης μελέτης, πέραν του ότι βρήκαν κομμάτια DNA από τον ιό SV40, εντόπισαν συγκεντρώσεις DNA σε πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση από τα επιτρεπόμενα όρια τα οποία σύμφωνα με σχετική αναφορά του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων είναι κάτω από 330 νανογραμμάρια DNA ανά χιλιοστογραμμάρια RNA (τα όρια συγκέντρωσης DNA υπολογίζονται σε σύγκριση με τη συγκέντρωση RNA στο κάθε δείγμα).
Σε προσωπική του ανάρτηση, ο επικεφαλής της επίμαχης προδημοσίευσης ανέφερε μάλιστα ότι δεν είναι η πρώτη φορά που έχουν παρατηρηθεί υψηλές συγκεντρώσεις DNA σε παρτίδες εμβολίων, παραθέτοντας την προαναφερθείσα αναφορά του EMA όπου αναφερόταν εύρος συγκεντρώσεων μεταξύ 1 νανογραμμάριο ανά χιλιοστόγραμμο μέχρι 815 νανογραμμάρια ανά χιλιοστόγραμμο, πολύ υψηλότερο δηλαδή από τα όρια του EMA. Ωστόσο, στην σχετική αναφορά του EMA αναφέρεται ρητά ότι το ανώτατο όριο των 815 προέκυψε από παρτίδα εμβολίων στην οποία είχε γίνει λάθος επεξεργασία με ειδικό ένζυμο, οδηγώντας σε αυξημένη συγκέντρωση DNA η οποία βρέθηκε κατά τον σχετικό έλεγχο. Χωρίς αυτή την περίπτωση λάθους, η οποία εντοπίστηκε κατά τον σχετικό έλεγχο, η μέγιστη συγκέντρωση στις παρτίδες εμβολίων ήταν 211 νανογραμμάρια DNA ανά χιλιοστόγραμμο RNA, δηλαδή πολύ χαμηλότερο από τα επιτρεπόμενα όρια του EMA. [πηγή – σελίδα 100, πίνακας S.4.5-9]
Η επίμαχη προδημοσίευση παρουσιάζει αρκετά προβλήματα, το πιο σημαντικό εκ των οποίων είναι η προέλευση των δειγμάτων που εξετάστηκαν. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρουν και οι ίδιοι οι ερευνητές, τα φιαλίδια που εξέτασαν στάλθηκαν από άγνωστο αποστολέα μέσω ταχυδρομείου χωρίς να υπάρχει κατάλληλη ψύξη στο πακέτο. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι τα φιαλίδια περιείχαν όντως σκεύασμα εμβολίων mRNA για την COVID-19 χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση, παρότι οι ερευνητές ανέφεραν ότι τα φιαλίδια δεν είχαν ανοιχτεί. Επίσης, οι συνθήκες αποστολής μπορούν να εξηγήσουν και τις υψηλές συγκεντρώσεις DNA που αναφέρθηκαν στην προδημοσίευση καθώς, απουσία των κατάλληλων συνθηκών, τα μόρια RNA διασπώνται πολύ εύκολα ενώ τα μόρια DNA είναι συγκριτικά πολύ πιο σταθερά. Επομένως, παρότι δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε την ακρίβεια των στοιχείων, λόγω του ότι η μελέτη δεν πέρασε εξέταση από ομοτίμους και τα στοιχεία για την προέλευση των φιαλιδίων είναι άγνωστα, η υψηλή συγκέντρωση υπολειμμάτων DNA (η οποία όπως αναφέραμε ήδη υπολογίζεται με βάση τη συγκέντρωση του RNA στο δείγμα) μπορεί να εξηγηθεί από την ακατάλληλη αποστολή και συντήρηση των φιαλιδίων.
Ο ανυπόστατος ισχυρισμός περί τροποποίησης του DNA από τα mRNA εμβόλια για την COVID-19
Πέραν των ισχυρισμών για το ρόλο των μορίων DNA στα δείγματα που εξέτασε η επίμαχη μελέτη, ο ισχυρισμός ότι τα εμβόλια mRNA κατά της COVID-19 έχουν την δυνατότητα να προκαλέσουν αλλαγές στο γενετικό υλικό ενός εμβολιασμένου κυκλοφορεί από τις αρχές της εμβολιαστικής καμπάνιας και έχει καταρριφθεί από δεκάδες επιστημονικούς φορείς και οργανισμούς ελέγχου γεγονότων καθώς δεν υποστηρίζεται από την επιστημονική βιβλιογραφία.
Tα μόρια mRNA συντίθενται φυσιολογικά εντός του κυτταρικού πυρήνα και αποτελούν τους μεταφορείς πληροφοριών από το DNA του κυττάρου προς τις μηχανές παραγωγής πρωτεϊνων, τα ριβοσώματα. Οι μηχανισμοί του κυττάρου είναι ρυθμισμένοι ώστε να επιτρέπουν την εύκολη μεταφορά των μοριών mRNA από τον πυρήνα προς τα ριβοσώματα, όχι το αντίθετο.1Lin, Daniel H., et al. “Structural and functional analysis of mRNA export regulation by the nuclear pore complex.” Nat. Commun., vol. 9, no. 2319, 13 June 2018, pp. 1-19, doi:10.1038/s41467-018-04459-3. Στη πράξη αυτό σημαίνει ότι, μεταξύ άλλων, δεν έχουν ειδικά σήματα αναγνώρισης (Nuclear localization sequence) που θα επέτρεπαν στον κυτταρικό πυρήνα να μεταφέρει στο εσωτερικό του μόρια mRNA.
Οι ίδιες αρχές εφαρμόζονται και για τα μόρια mRNA που λαμβάνουμε μέσω των εμβολίων. Αυτά τα μόρια αποσυντίθενται μετά από μια μικρή περίοδο έκθεσης στο εσωτερικό του κυττάρου επομένως ο χρόνος που έχουν μέχρι να επιτελέσουν τη λειτουργία τους είναι μικρός εξ αρχής, ενώ ακόμα και αν έφταναν στον κυτταρικό πυρήνα δεν θα υπήρχε βιοχημικός μηχανισμός που θα επέτρεπε την είσοδο τους.
Πέραν της απουσίας σχετικών βιοχημικών μηχανισμών ωστόσο, η βιβλιογραφία δεν δείχνει να υπάρχει τέτοιος κίνδυνος στο γενικό πληθυσμό παρά την χορήγηση δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίων mRNA παγκοσμίως την περίοδο της πανδημίας.
Οι ισχυρισμοί περί σύνδεσης του SV40 με ανάπτυξη καρκίνου στους ανθρώπους
Τέλος, ο ισχυρισμός περί τεκμηριωμένης αιτιώδους σύνδεσης του ιού SV40 με καρκινογένεση σε ανθρώπους αποτελεί διαστρέβλωση των πραγματικών επιστημονικών στοιχείων. Αυτός ο ισχυρισμός κυκλοφορεί εδώ και δεκαετίες και ξεκίνησε με αφορμή την κυκλοφορία των εμβολίων κατά της πολυομυελίτιδας τη δεκατία του 1950. Όπως αναφέρει και το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Λοιμωδών Νοσημάτων (CDC), μεταξύ 1955 και 1963 υπολογίζεται ότι 10-30% των εμβολίων πολυομυελίτιδας που χορηγήθηκαν στις ΗΠΑ είχαν μολυνθεί με τον ιό SV40, καθώς είχαν χρησιμοποιηθεί κύτταρα από πιθήκους για να γίνει η καλλιέργεια των εμβολίων. Αυτό το φαινόμενο οδήγησε έκτοτε στην εδραίωση αυστηρών ελέγχων για να βεβαιώνεται ότι τα εμβόλια της πολυομυελίτιδας δεν περιείχαν κομμάτια του SV40.
Την ίδια περίοδο ξεκινήσαν και οι ισχυρισμοί περί σύνδεσης των υπολειμμάτων γονιδιώματος του SV40 στα εμβόλια της πολυομυελίτιδας με αυξημένο ρίσκο καρκινογένεσης σε ανθρώπους. Παρότι ορισμένες μελέτες έδειξαν πιθανό συσχετισμό του SV40 με συγκεκριμένες μορφές καρκίνου, και σε πειραματικό επίπεδο έχει φανεί ότι ενδέχεται να προκαλεί κάποιες μορφές καρκίνου σε πειραματόζωα, η ανασκόπηση της συνολικής βιβλιογραφίας έχει δείξει πως αυτές οι ανησυχίες δεν έχουν στέρεη βάση και πως οι μηχανισμοί πρόκλησης καρκίνου στα πειραματόζωα δεν έχουν εντοπιστεί σε μελέτες που εξέτασαν ανθρώπους.
Συγκεκριμένα, ανασκόπηση της βιβλιογραφίας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Clinical Oncology2Poulin, Danielle L., and James A. DeCaprio. “Is There a Role for SV40 in Human Cancer?” Journal of Clinical Oncology, vol. 24, no. 26, 2006, pp. 4356–4365, https://doi.org/10.1200/jco.2005.03.7101. Αρχειοθετημένο εδώ. εξέτασε πληθυσμούς που είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να εκτεθούν στον ιό SV40 λόγω λήψης των αρχικών εμβολίων κατά της πολυομυελίτιδας, στη προκειμένη περίπτωση άτομα που γενήθηκαν μεταξύ 1955 και 1963, συγκριτικά με άτομα που είχαν μικρότερη πιθανότητα να εκτεθούν στον ιό λόγω του ότι γεννήθηκαν μετά το 1964 και έλαβαν τις ανανεωμένες εκδόσεις των εμβολίων. Τα στοιχεία δεν έδειξαν στατιστικά σημαντική αύξηση στα περιστατικά καρκίνου μεταξύ των δυο ομάδων. Επιπρόσθετα, στην ίδια ανασκόπηση, παρουσιάζονται στοιχεία από μελέτες μακρόχρονης παρακολούθησης ατόμων με μεγάλη και μικρή πιθανότητα έκθεσης στον ιό όπου επίσης δεν βρέθηκε αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης κάποιας μορφής καρκίνου λόγω έκθεσης στον ιό SV40. Η πιο πρόσφατη σχετική ανασκόπηση βιβλιογραφίας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Oncology το 20193Rotondo, John Charles, et al. “Association Between Simian Virus 40 and Human Tumors.” Front. Oncol., vol. 9, 25 July 2019, p. 461892, doi:10.3389/fonc.2019.00670. αναφέρει επίσης ότι υπάρχουν μελέτες που έχουν δείξει πιθανή σύνδεση του ιού με ανάπτυξη συγκεκριμένων μορφών καρκίνου αλλά, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανασκόπηση:
Οι περισσότερες αναφορές που παρατίθενται αφορούν μελέτες συσχετισμού στις οποίες δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ο αιτιώδης ρόλος του ιού SV40 στην ανάπτυξη καρκινικών όγκων σε ανθρώπους.
Επιπρόσθετα, η σχετική αξιολόγηση του Διεθνή Οργανισμού Ερευνών για τον Καρκίνο (IARC), ο οποίος είναι κατά βάση ιδιαίτερα αυστηρός αναφορικά με την αξιολόγηση του κινδύνου δυνητικά καρκινογόνων παραγόντων, κατέληξε στο ότι δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία ώστε να τεκμηριωθεί η θέση ότι ο SV40 σχετίζεται με ανάπτυξη καρκίνου σε ανθρώπους (Group 3).
Εν τέλει αυτό που φαίνεται από την συνολική βιβλιογραφία είναι ασυνέπεια στα αποτελέσματα αναφορικά με τη σύνδεση του SV40 με την ανάπτυξη καρκινικών όγκων αλλά δεν υπάρχουν στέρεα στοιχεία που να οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η επαφή με τον ιό σχετίζεται αιτιωδώς με ανάπτυξη συγκεκριμένων μορφών καρκίνου παρά τις πολύχρονες αναλύσεις στον γενικό πληθυσμό.
Συμπέρασμα
Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία, ο ισχυρισμός ότι τα mRNA εμβόλια για την COVID-19 περιέχουν κομμάτια DNA από τον ιό SV40 τα οποία προκαλούν αλλαγές στο γενετικό μας υλικό αυξάνοντας το ρίσκο καρκινογένεσης είναι επιστημονικά αβάσιμος. Ο ισχυρισμός βασίστηκε σε προδημοσιευμένη μελέτη η οποία εξέτασε φιαλίδια που στάλθηκαν στους ερευνητές από άγνωστο αποστολέα, χωρίς κατάλληλη ψύξη, μέσω ταχυδρομείου. Πέραν της αμφιβολίας για το αν τα φιαλίδια περιείχαν όντως εμβόλια mRNA για την COVID-19 χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση, ο ισχυρισμός ότι τα εν λόγω εμβόλια μπορεί να περιέχουν κομμάτια DNA από τον ιό SV40 δεν ισχύει γιατί δεν χρησιμοποιούνται μόρια DNA από αυτόν τον ιό ούτε κύτταρα που μπορεί να περιέχουν αυτό τον ιό στην διαδικασία παραγωγής των εμβολίων mRNA για την COVID-19.
Δημοσιογράφος / Fact-checker με αντικείμενο την επιστημονική αρθρογραφία και την κατάρριψη ψευδοεπιστημών.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)
![[cxml]](/fct/images/cxml_doc.png)
![[csv]](/fct/images/csv_doc.png)
![[text]](/fct/images/ntriples_doc.png)
![[turtle]](/fct/images/n3turtle_doc.png)
![[ld+json]](/fct/images/jsonld_doc.png)
![[rdf+json]](/fct/images/json_doc.png)
![[rdf+xml]](/fct/images/xml_doc.png)
![[atom+xml]](/fct/images/atom_doc.png)
![[html]](/fct/images/html_doc.png)